Park powstał w 1985 roku w celu zachowania i ochrony wybitnych walorów krajobrazowych i przyrodniczych centralnej części Pojezierza Lubuskiego. Rzeźba tego terenu, ukształtowana podczas ostatniego zlodowacenia, jest bardzo urozmaicona. W krajobrazie wyróżniają się głębokie rynny polodowcowe, w których położone są malownicze, pełne ryb jeziora, charakteryzujące się wydłużonym kształtem, urozmaiconą linią brzegową i znaczną głębokością. Są to m.in. jeziora: Trześniowskie – jedno z dziesięciu najgłębszych jezior w Polsce, Łagowskie, Buszno i Buszenko. Na terenie Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego znajduje się najwyższe na Pojezierzu Lubuskim wzniesienie – liczący 227 m n. p. m. Bukowiec, strome wzgórza porośnięte bukowymi lasami oraz pola i łąki charakteryzujące się bogatą roślinnością i licznie występującymi rzadkimi gatunkami zwierząt.
Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy leży na terenie gmin Łagów i Sulęcin. Jego powierzchnia wynosi 4929 ha, a powierzchnia strefy ochronnej 6612 ha. Na terenie Parku istnieje sieć dobrze oznakowanych szlaków turystycznych, rowerowych i ścieżek przyrodniczych, pozwalających na dokładne zapoznanie się z atrakcjami turystycznymi i przyrodniczymi. Do 2011 roku Park nosił nazwę Łagowski Park Krajobrazowy.
Wśród lasów zajmujących ponad 65% powierzchni Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego, dominują lasy liściaste i bory mieszane. Jednak największą wartość przyrodniczą mają rozległe partie buczyn. Na uwagę zasługuje również obecność cisa, rosnącego zwartym płatem w północnej części Parku. Na niewielkich powierzchniach, w bezodpływowych zagłębieniach terenu występują torfowiska, a wzdłuż cieków wodnych wąskimi pasami ciągną się wilgotne łąki.
Park jest miejscem występowania ponad 550 gatunków roślin, w tym wielu rzadkich i chronionych. Należą do nich: storczyk leśny i szerokolistny, listera jajowata, marzanka wonna, grzybień biały, grążel żółty, rosiczka okrągłolistna, orlik pospolity, śnieżyczka, przebiśnieg, żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna oraz widłaki: widłak jałowcowaty, widłak goździsty i inne.
W Parku schronienie znajduje wiele gatunków rzadkich i chronionych zwierząt: bielik, bocian czarny, gągoł, puchacz, kobuz, wydra i żuraw. Na jego terenie licznie występują również ssaki leśne: jeleń, sarna, dzik, lis, tchórz i jeż. Na uwagę zasługują także ciekawe gatunki gadów i płazów: gniewosz plamisty, rzekotka drzewna, kumak nizinny, ropucha zielona oraz rzadko występujące gatunki ryb: sielawa i sieja.
Na terenie Parku znajdują się 3 rezerwaty przyrody:
- Buczyna Łagowska – o powierzchni 116 ha, chroniący najcenniejsze fragmenty lasów bukowych;
- Nad jeziorem Trześniowskim – o powierzchni 50 ha, chroniący piękny krajobraz na krawędzi rynny polodowcowej;
- Pawski Ług – o powierzchni 32 ha, chroniący mozaikę środowisk leśnych i torfowiskowych.
Na terenie Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego i w jego najbliższej okolicy znajdują się także:
- schowana w gęstwinie drzew wieża kościoła, która jest pozostałością po istniejącej niegdyś wsi Lędów;
- ruiny leśniczówki koło jeziora Buszno, która zamieszkana była przez rodzinę Państwa Winkler związaną od kilku pokoleń z zawodem leśnika; do ruin prowadzi piękna aleja kasztanowców, w pobliżu rośnie także grupa dorodnych daglezji zielonych;
- ruiny spalonej Rybakówki przy drodze schodzącej do jeziora Trześniowskiego, gdzie kiedyś znajdowała się restauracja oraz młyn;
- tablica upamiętniająca Michaela E. Reece, drugiego pilota śmigłowca AH-64 Apache, który zginął w wypadku lotniczym w 2001 roku spowodowanym awarią techniczną podczas ćwiczeń V Korpusu Armii USA na poligonie wędrzyńskim;
- pozostałości po tajnej radzieckiej bazie głowic jądrowych Wołkodaw ukrytej w bukowym lesie nieopodal jeziora Buszno;
- kamienie pamiątkowe w okolicach jeziora Buszno, na których wyryte zostały napisy upamiętniające leśniczych cieszących się szczególnie dużym zaufaniem lokalnej społeczności; najbardziej okazałe kamienie oznaczone są napisami: Vater Oblasser 1932, R. Müller Eiche, Feuerstack, Lipa Linde Tilla H. Winkler.
UWAGA !
W północnej części Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego (okolice Bukowca, północnego brzegu jeziora Trześniowskiego oraz jezior Buszno i Buszenko) znajduje się strefa poligonu wojskowego. W związku z tym przebywanie na szlakach w tym rejonie wymaga uzyskania pozwolenia Komendanta Ośrodka Szkolenia Poligonowego Wojsk Lądowych w Wędrzynie (tel. 95 755 64 70).