Z zachodniej, bagnistej strony zbocza Góry Glinnik (187 m n.p.m.) wypływa kilka strumieni, które dają początek największej rzece Ziemi Sulęcińskiej – Postomii.
W miejscu, w którym strumyki łączą się w wartki potok znajduje się skupisko kilkunastu głazów, noszących według jednej z legend nazwę – Babski Uskok. Legenda ta głosi, iż przed laty w Trzemesznie Lubuskim odbywała się zabawa taneczna. Nad ranem chłopcy, umęczeni mocnymi trunkami słaniali się na nogach, zaś dziewczyny dalej miały ochotę do zabawy. Jedna z nich szczególnie naśmiewała się z chłopaków. Miała ochotę tańczyć do białego rana, nawet gdyby jej partnerem był sam diabeł. Niespodziewanie w pomieszczeniu obok, gdzie starsi grali w skata, pojawił się tajemniczy gość. Sprężystym krokiem podszedł do dziewczyny i eleganckim ukłonem poprosił ją do szybkiej polki. Muzykanci grali coraz szybciej, jakby ich instrumenty napędzane były jakąś niewidzialną siłą. Nagle wszyscy uświadomili sobie, że owym tajemniczym gościem jest diabeł. Porwał on krzyczącą dziewczynę i popędził jak wicher w kierunku źródła. Kilku odważnych mężczyzn uzbrojonych w drewniane pałki pobiegło za oddalającym się krzykiem dziewczyny. Nie znaleźli jednak ani dziewczyny, ani porywacza, jedynie strzępy ubrania porozrzucane aż do samego źródła i grupy głazów, które od tego czasu nazywano Babskim Uskokiem.